Maria Aleksandryna, Anna i Elżbieta — córki Wielkiego Księcia Karola Aleksandra i Wielkiej Księżnej Zofii

Karol Aleksander i Zofia, para wielkoksiążęca Saksonii-Weimaru-Eisenach mieli czwórkę dzieci, w tym trzy córki.

Księżniczka Maria Aleksandryna

Księżniczka Maria Aleksandryna była się jako druga z rodzeństwa, urodziła się 20 stycznia 1849 w Weimarze. Jej pełnym imieniem było Maria Aleksandryna Anna Zofia Augusta Helena. W 1853 jej rodzice wstąpili na tron. W 1859 księżniczki zachorowały, lecz przeżyły tylko Maria Aleksandryna i Elżbieta.

6 lutego 1876 w Weimarze wyszła za mąż za księcia Henryka VII Reuss-Köstritz. Mieli siedmioro dzieci: syna urodzonego martwego, Henryka XXXII, Henryka XXXIII, zmarłą w dzieciństwie Joannę, Zofię i Henryka XXXV. W 1894 zmarł jej jedyny brat. Przez jakiś czas była następczynią tronu Holandii, gdyż jej kuzynka Wilhelmina nie umiała donosić ciąż, co w końcu się udało.

Księżniczka Maria Aleksandryna była utalentowaną malarką. Ona i jej mąż byli wielkimi mecenasami kompozytora Bernharda Stavenhagena. Jego żona Agnes Stavenhagen była jej bliską przyjaciółką.

Księżniczka przeżyła swego męża o 15 lat. Zmarła 6 maja 1922 w Trzebiechowie w wieku 73 lat.

Księżniczka Anna

Jej pełnym imieniem było Maria Anna Zofia Elżbieta Bernardyna Ida Augusta Helena. Urodziła się 29 marca 1851 w Weimarze. Gdy wiosną 1859 siostry zachorowały, ośmioletnia Anna zmarła 26 kwietnia 1859 w Weimarze. Rodzice bardzo przeżyli jej śmierć.

Księżniczka Elżbieta

Elżbieta w przebraniu

Najmłodsza księżniczka to Elżbieta. Jej pełnym imieniem było Elżbieta Sybilla Maria Dorota Anna Amalia Luiza. 8 listopada 1886 w Weimarze poślubiła księcia meklembursko-schwerińskiego Jana Albrechta. Nie mieli dzieci. Od 1898 roku mieszkali w nowo wybudowanym zamku w Wiligradzie, którego park zaprojektowali na wzór jej rodzinnego domu w Weimarze.

Księżniczka Elżbieta od młodości była otwartą miłośniczką muzyki, utalentowaną w śpiewaniu i grze na pianinie. Przyjaźniła się z Ferencem Lisztem. 10 czerwca 1908 w Zamku Wiligrad zmarła po długiej chorobie. Wdowiec po niej ożenił się ponownie.