Karoline Sachsen-Weimar-Eisenach — przodkini francuskiego pretendenta

Księżniczka Karoline Luise urodziła się 18 lipca 1786 w Weimarze jako córka Dziedzicznego Księcia Saksonii-Weimaru-Eisenach Karla Augusta i Dziedzicznej Księżnej Luise Augusty. Była piąta z siedmiorga rodzeństwa, miała zmarłą w dzieciństwie siostrę Luise, jej druga siostra i dwóch braci zmarli zaraz po narodzinach. przeżyła tylko ona i jej dwaj bracia Karl Friedrich i Berhnard. Oprócz nich, miała naturalne rodzeństwo z pozamałżeńskich związków ojca: Johanna, Karla Wilhelma, Karla, Augusta i Marianne. W 1807 roku Goethe zadedykował jej Księgę podróży, rozrywki i pocieszenia.

Karoline z braćmi, 1798

Księżniczka została starannie wychowana. Za jej wychowanie odpowiadała Henriette von Knebel, a za katechezę Johann Gottfried Herder. 1 lipca 1810 wyszła za mąż za starszego o 6 lat owdowiałego Dziedzicznego Wielkiego Księcia Meklemburgii-Schwerinu Friedricha Ludwiga. Małżonkowie byli w sobie zakochani. Mieli troje dzieci: Alberta, Helenę i zmarłego w niemowlęctwie Magnusa. Friedrich Ludwig zadedykował swojej żonie dom gościnny swojego ojca w Ludwigslust. Został przemianowany na Hotel de Weimar.

W 1815 państewko jej rodziców przekształcono w Wielkie Księstwo. W tym samym roku, po urodzeniu Magnusa zdrowie Karoline zaczęło się pogarszać. Zmarła 20 lutego 1816 w wieku 29 lat w Ludwigslust. Umierając, zasugerowała mężowi, aby ożenił się z jej kuzynką Augustą Hessen-Homburg. Została pochowana w mauzoleum Heleny Pawłownej w Weimarze. Friedrich Ludwig spełnił prośbę Karoline, jednakże sam zmarł 29 listopada 1819, przeżywając ją o zaledwie trzy lata.