95. rocznica śmierci księżniczki Wiktorii

Księżniczka urodziła się 12 kwietnia 1866 w Poczdamie jako piąte z ośmiorga dzieci pary koronnej Prus Fryderyka i Wiktorii. Poród był niespodziewany i nic nie było przygotowane, toteż zawinięto ją w ręcznik. Jej pełnym imieniem było Fryderyka Amalia Wilhelmina Wiktoria, na co dzień używała imienia Wiktoria. W rodzinie nazywano ją Morettą lub młodą Vicky. Jej rodzeństwem byli Wilhelm, Charlotta, Henryk, Zofia Małgorzata i zmarli w dzieciństwie Zygmunt i Waldemar. Obejmowała angielskie drogi matki. Wyrosła na uroczą dziewczynę.

W 1881 na dwór cesarski przybył książę Bułgarii Aleksander Battenberg. W roku następnym przyjechał tam po raz drugi, a dziewczyna zakochała się w nim i chciała zostać jego żoną. Choć rodzice księżniczki chcieli, aby go poślubiła i była szczęśliwa, małżeństwu sprzeciwiali się jej dziadek, cesarz Wilhelm I i kanclerz Otto von Bismarck. W 1888 była jedną z osób czuwających przy jej umierającym ojcu i była też przy nim w momencie jego śmierci. Jej niedoszły mąż zwrócił jej wszystkie listy i prezenty, które od niej dostał. Jej babcia królowa Wiktoria i ciocia, księżna Edynburga Maria, wraz z badeńską księżniczką Amalią rozpoczęły poszukiwania dla niej innego męża. W czerwcu 1890 poznała księcia Adolfa z Schaumburga-Lippe i jeszcze w tym samym miesiącu zaręczyli się. Poślubiła go 19 listopada 1890 w Berlinie. Kilka miesięcy później poroniła. Już nigdy nie zaszła w ciążę. Ponieważ Adolf często był zajęty obowiązkami wojskowymi, większość czasu spędzała sama. Małżeństwo zakończyło się w czerwcu 1916 śmiercią Adolfa

W 1927 Wiktoria poznała rosyjskiego emigranta Aleksandra Anatoliewicza Żubkowa, który był młodszy od niej o trzydzieści cztery lata. Pobrali się 19 listopada. Mąż doprowadził ją do ruiny finansowej. Przeniosła się do małego mieszkania. Wniosła pozew o rozwód, lecz wkrótce potem zachorowała na zapalenie płuc i 13 listopada 1929 zmarła w szpitalu w Bonn. Miała 63 lata.