Élisabeth Vigée Le Brun spotyka Luizę Badeńską

Luiza

W 1796 caryca Katarzyna zaprosiła do Petersburga sławną francuską portrecistkę Élisabeth Vigée Le Brun, nakazując jej namalowanie portretów żon swych wnuków. Oto słowa malarki po tym, jak zobaczyła żonę Wielkiego Księcia Aleksandra, Elżbietę Aleksiejewną, urodzoną jako badeńska księżniczka Luiza Zähringen.

Jej rysy były dobrze ukształtowane i regularne, twarz idealnie owalna; jej piękna cera nie była jasna, ale bladość całkowicie harmonizowała z wyrazem jej twarzy, której słodycz była anielska. Jej jasne włosy opadały na szyję i czoło. Przybrana była w niedbale zawiązany pas otaczający talię smukłą i giętką jak u nimfy. Jak ją opisałam, ta młoda osoba tak zachwycająco wyróżniała się na tle swego mieszkania, ozdobionego filarami i udrapowanego różowo-srebrną gazą, że wykrzyknęłam: "To Psyche!" To była księżna Elżbieta, żona Aleksandra.