Beatrice, Jadwiga i Emilie — żony margrabiego Georga

Gdy słyszymy o Hohenzollernach w czasach renesansu, pierwszy, kto przychodzi nam na myśl, to Albrecht od Hołdu pruskiego, czyli siostrzeniec Zygmunta Starego. Nie wszyscy wiedzą, że miał on brata Georga, postać ważną dla historii protestantyzmu. Ten brandenburski władca żenił się trzykrotnie, a wielu dzisiejszych rojalsów jest jego potomkami.

Pierwszą żoną Georga była Beatrice de Frangepan. Urodziła się w 1480. Była chorwacką szlachcianką, jej nazwisko zapisuje się także jako Frankopan lub Frangipani. W 1496 poślubiła Jana Korwina, nieślubnego syna króla Węgier Macieja Korwina. Parze urodziła się córka Elżbieta i synowie Krzysztof i Maciej. Małżeństwo zakończyło się śmiercią Jana 12 października 1504. Spośród dzieci najdłużej żyła Elżbieta, która zmarła w 1508.

Beatrice opisywano jako niezwykle piękną. 21 stycznia 1509 wyszła za mąż za Georga, który był od niej młodszy o cztery lata. Poprzez swoją żonę stał się jednym z najpotężniejszych właścicieli ziemskich na Węgrzech, choć musiał zmagać się z sporami granicznymi z rywalizującym rodem Szapolyai (Zápolya). Małżeństwo było bezdzietne, albowiem w marcu 1510 Beatrice zmarła. Georg sprzedał odziedziczone po niej włości, kupując w zamian włości na Śląsku.

Księżniczka ziębicka i oleśnicka. Urodziła się w czerwcu 1508 w Oleśnicy. Była córką pary książęcej Karola i Anny, miała sześć sióstr i pięciu braci. Żoną Georga została 9 stycznia 1525. Urodziła mu dwie córki, Annę Marię i Sabinę. Zmarła 28 listopada 1531 w wieku 22 lat.

Przez córkę Annę Marię Georg i Jadwiga są przodkami wielu dzisiejszych rojalsów.

 

Emilie urodziła się 27 lipca 1516 we Fryburgu jako drugie dziecko i druga córka księcia Heinricha IV Wettyna i jego żony Katarzyny Mecklenburg. Jej starsza siostra nazywała się Sybilla, zaś jej młodszym rodzeństwem byli Sidonia, Moritz, Severin i August. Jej wyznaniem był luteranizm. Była także praprawnuczką księżniczki Cymbarki Mazowieckiej i przypominała ją z wyglądu. 

W wieku szesnastu lat Emilie wyszła za mąż za Georga. Było to 25 sierpnia 1533. Jako jedyna z jego żon nosiła tytuł margrabiny Ansbachu i Bayreuth. Mieli trzy córki, Sophie, Barbarę i Dorotheę Katharinę, a na końcu urodził im się syn Georg Friedrich, jedyny spadkobierca ojca. Tuż po Bożym narodzeniu 1543 dwudziestosześcioletnia kobieta owdowiała. Pomimo młodego wieku nie wyszła ponownie za mąż.

Nakazała wychować swego syna jako humanistę i zajmowała się nim do roku 1556. Jako surowa luteranka sprzeciwiała się katolicyzmowi na swych ziemiach. Była kobietą cnotliwą, pobożną i mądrą. W późniejszych latach przeniosła się do swej oprawy wdowiej. Doczekała narodzin wnucząt i prawnucząt. Przeżyła męża o czterdzieści siedem lat i zmarła 9 kwietnia 1591 w Ansbachu. Została pochowana obok męża w klasztorze w Heilsbronn.

Powyższy portret Emilie pochodzi z roku 1535 i wyszedł spod pędzla Lucasa Cranacha starszego. Jest to część zbiorowego portretu, na którym widnieje z siostrami, stojąc pośrodku. Obraz znajduje się w Wiedniu, gdzie należy do zbiorów Kunsthistorisches Museum.